Rock & Blues Night #3 Buurthuis Genendijk zaterdag 21 oktober 2017 reporter & photo credits: Vanessa (Vari) info organisatie: vzw Music For Kids info artiest: Robert Smith Blues Band (NL) - Steven Troch Band (B) - Bourbon Street (B) - Naft (B) Garry Marcoen - Raf Timmermans aka Lazy Horse © Rootsville 2017

Leven met een (levensbedreigende) immuniteitsdeficiëntie – PID - is allesbehalve gemakkelijk, en als dan nog blijkt dat je grootste hartendieven, je kinderen, drager zijn van deze slepende ziekte, zou je voor minder de blues krijgen…
Maar niet ten huize van Kurt en Katrien en van Bjorn en Cindy. Beide gezinnen hebben 2 zonen die de ziekte PID hebben, maar in de plaats van hun leven door de blues te laten lijden hebben ze de handen in mekaar geslagen en van de blues hun bondgenoot gemaakt. Samen richtten ze de VZW Music for Kids op. Deze vzw heeft als doel geld in zamelen om het KID Fonds (www.kidfonds.be) te ondersteunen, en andere organisaties die (zieke) kinderen steunen.

Het KID Fonds werd in 2014 opgericht met de bedoeling om de zorgen voor kinderen met PID te verbeteren. Een snellere diagnose, juiste informatie voor kinderen en ouders en ondersteuning geven voor het wetenschappelijk onderzoek zijn de 3 pijlers van het KID Fonds. Ook vzw Music for Kids wil in dit verhaal graag een steentje bijdragen en mogen dan ook met trots hun 3de editie van the Rock & Blues Night voorstellen! Een avond vol muziek ten voordele van het KID fonds en Make a Wish.

Voor editie 2017 zitten ze al aan hun 3e editie en ook wij van Rootsville zijn er hier voor de 3de keer bij. Dit jaar staan er maar liefst 4 groepen op het podium. NAFT, Bourbon Street, Steven Troch en Robert Smith vullen het hoofdpodium, voor Garry Marcoen is en een zijpodium voorzien. Den Huibbe van Chilly Willy mocht de avond aaneenpraten.

Met NAFT beginnen we meteen aan een spetterend rockspektakel. Deze 4 vrienden brengen een brede waaier aan covers van rock en blues, alle grote namen passeerden de revue. Deze mannen schrikken van niks terug. Drummer Jeff Knokxx en zanger - gitarist Snakemann begonnen zo’n 30 jaar geleden als doorgeschoten tieners met het maken van muziek onder de naam ‘Pull and Push’. Na enkele jaren kwam zanger – gitarist Hush von Stahlbrosse erbij. En sinds 4 jaar vervolledigd bassist Dave Doemp het gezelschap en is NAFT compleet. In hun begin jaren bracht NAFT vooral eigen nummers maar vonden later hun gading in het brengen van bekende rock covers. NAFT stond bekend voor het brengen van het zwaardere Hard Rock genre, compleet met freekey kostuums, ze kregen echter niet de verwachte reacties van het publiek en zijn dan maar omgeschakeld naar meer bekende covers en dit elk in een overall…

Geen podium is te groot voor deze mannen die elke vierkante centimeter ervan benutten. Met veel swing en een brede lach trekken ze het publiek mee voor een plezante avond vol “schwung”, met Clemant Peerens en de mannen van Spinal tap steeds in het achterhoofd. Beginnen doen ze in acapella met de woorden 'Ik heb een gat in mijn gitaar waar ik mijn pintjes in bewaar, Jupiler' om er dan voluit in te vliegen met de ene rock hit na de andere, ZZ-top, ACDC of zelfs in het Frans met 'Ça Plane pour Moi' van Plastic Bertrand. Met het nummer 'Jezus' vergezelde 'Mr White' (Chilly Willy) het kwartet met zijn harp. ‘Let’s Stick Together’ sloot deze wervelende set af.

Op naar Bourbon Street, neen niet de straat in het oudste deel van New Orleans, maar oerdegelijke Belgische blues. Een muzikaal zoekertje op het internet ligt aan de basis van deze band. De snaren van Mario Jossels en Jo Vossen vormden meteen een goed stel.

Maar snaren alleen was niet genoeg voor deze mannen en ze haalden er nog een drummer, Maurice Vandepas en een mondharmonicaspeler, Luc Boonen bij. Na een jaar repeteren stortte Boubon Street zich in de Belgish – Nederlandse blues wereld, en met succes. In de zeven jaar dat deze band bestaat hebben ze hun naam al op vele affiches mogen zien staan. In 2014 werden de drumstokken van Maurice vervangen door die van Wilfried Claesen. Met de blues in hun hart brengen deze mannen een show volledig uit eigen nummers.

Zoals we gewoon zijn van Bourbon Street kregen we ook nu een mix van uptempo nummers en een paar heerlijke slow blues songs. Het prachtige instrumentale nummer ‘Never Forgotten’, met gitarist Jojo Guitar en Daddy Bean met zijn Mississippy Saxophone in de hoofrollen ging zo diep en was zo ingetogen dat het publiek er stil van werd. Ook de andere nummers waaronder ‘I’m Sorry’ of ‘The Owl’ waren een schot in de roos, Little M en zijn band hebben zich weer goed geamuseerd en de losse benen van het publiek konden dit alleen maar beamen.

Geïnspireerd door harp spelers als Gary Primich, William Clarke, Steve Baker & Joe Filisko perfectioneerde Steven Troch zijn talenten op de harp. Naast de harp heeft Steven nog een aardige stem en schrijft hij zijn eigen nummers. Steven won 2 internationale harmonica wedstrijden en zijn harp heeft al voor vele internationale artiesten gespeeld. Vergezeld door "Little Steve" Van Der Nat aan de gitaar, Liesbeth Sprangers met haar bass en King Berik aan de drums (vanavond vervangen door Bernd Coene) richt Steven in 2016 een eigen band op met de eenvoudige en alles omschrijvende naam, de STEVEN TROCH BAND.

Hedendaagse blues of de opzwepende ritmes van de blues van weleer, Steven en zijn band neemt je mee op een tijdreis door de vele facetten van de blues & roots. In 2018 is er een nieuwe Cd gepland, hopelijk krijgen we er deze avond al een voorsmaakje van. En jawel hoor, naast hun bekende nummers was de bougie ‘Vertigo’ is één van de nieuwe nummers. Raf Timmermans (Lazy Horse) kwam met zijn Weissenborn-gitaar (slide gitaar) mee op het podium voor ‘The Jinx On Me’. Tijdens nummer ‘Keep It To Yourself’ van Steven’s favoriete harpspeler Sonny Boy Williamson blies Steven zijn beste noten uit zijn harp en deed hij zijn naam weer eer aan. 

Met de Robert Smith blues band belanden we in de finale van de Dutch Blues Challenge van 2015. Geboren in een gezin waar muziek overal aanwezig is was vond ook Robert zijn liefde voor muziek. Eerst speelde hij de bass, om dan later zijn hart te verliezen aan de mondharmonica. Na vele omzwervingen en ups en down wordt het in 2002 stil rond Robert, maar een gebeten door het blues virus kan je niet meer terug en in 2011 richt Robert samen met Ralph, “Indorocker” Masius op gitaar, Hans Vandenbos op gitaar, Karel Fransen op drums, Rob van Gemert op toetsen en Bhe van Beurden op bas zijn huidige band The Robert Smith Blues Band op. Zij nemen je mee naar de tijd dat de slavenrij net afgeschaft was in Amerika. Samen met hun muziek reisden vele kleurlingen naar het Industriële Noorden van Amerika en zo ontstond de Old school Chicago Blues. Gebaseerd op de elektrische gitaar en de harmonica brengt deze blues een meer industriële versie van de oude blues. Naast de vaste bandleden heeft Robert al verschillende gast artiesten als Jan Akkerman, Eelco Gelling, Sean Carney mogen ontvangen.

Eenvoudige blues met veel gevoel in brengen, dat is het doel van The Robert Smith Blues Band. De snedige gitaar van Hans opende samen met de harp van Robert en ‘A Shuffle’ hun muzikale avond. En het verhaal ging verder ‘Blow Wind Blow’, ‘Stormy Monday’, deze mannen kunnen zelfs het weer voorspellen. Om ‘Got My Mojo Working’ een extraatje te geven werden onder meer Mr White en Den Huibbe bij op het podium geroepen. Met dit overvol podium was de sfeer niet meer stuk te krijgen.  Het geheim van hun succes? Volgens Robert is dit hun samenhorigheid, rondreizen doen ze steeds samen in één busje en dit komt tot uiting in hun muziek waar ze samen plezier in hebben en als een geoliede machine door de nummers gaan.

Het zijpodium is gereserveerd voor Garry Marcoen. Afkomstig uit Blauwberg begon Garry 20 jaar geleden met muziek. Hij is gitarist geweest van The Blues Conspiracy, nu bekend onder The Blues Bones. Garry vond zijn draai echter niet in het drukke leven van de band en heeft er toen voor gekozen om op zijn eigen verder te gaan in een meer kleinschalige setting. Optreden is voor hem een hobby geworden. Gitaar, mondharmonica, zang en daarbij een repertoire aan covers van Soul, Country Blues, Delta Blues, hij staat er misschien wel in zijn eentje, maar speelt voor 3, in 3 sets. ‘Buisness Man’, ‘Hoochie Coochie’, ‘Little Red Rooster’, Garry krijgt zonder problemen de pauzes opgevuld. Hij geniet zichtbaar van de rust van de zijtent met enkel een zijn gitaren, harp en een licht peertje en als we zijn naam nu nog juist uitspreken, Marco-en op zijn Engels en niet op z’n Vlaams Marcoen is zijn avond helemaal geslaagd.

De sfeer was weer top, de bands hebben zich ten volle gegeven en de vrijwilligers hebben weer hun uiterste best gedaan om alles in goede banen te leiden. En natuurlijk een dikke proficiat aan de organisatoren van Music fot Kids Kurt, Katrien, Bjorn en Cindy voor deze geslaagde avond met hopelijk een mooie opbrengst voor het goede doel.

Op naar editie #4!